بسم الله الرحمن الرحیم
دعای صحیفه - متن عربی و ترجمه ی فارسی دعای صحیفه به روز شده و نسخه ی کتاب بلدالامین به جای نسخه ی قبلی قرار گرفت .
بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ
سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ مِنْ إِلَهٍ مَا أَقْدَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَدِیرٍ مَا أَعْظَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَظِیمٍ مَا أَجَلَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَلِیلٍ مَا أَمْجَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَاجِدٍ مَا أَرْأَفَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَءُوفٍ مَا أَعَزَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَزِیزٍ مَا أَکْبَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَبِیرٍ مَا أَقْدَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَدِیمٍ مَا أَعْلَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَلِیٍّ مَا أَسْنَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَنِیٍّ مَا أَبْهَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَهِیٍّ مَا أَنْوَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنِیرٍ مَا أَظْهَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ ظَاهِرٍ مَا أَخْفَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَفِیٍّ مَا أَعْلَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَلِیمٍ مَا أَخْبَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَبِیرٍ مَا أَکْرَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَرِیمٍ مَا أَلْطَفَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ لَطِیفٍ مَا أَبْصَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَصِیرٍ مَا أَسْمَعَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَمِیعٍ مَا أَحْفَظَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَفِیظٍ مَا أَمْلَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِیٍّ مَا أَوْفَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَفِیٍّ مَا أَغْنَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَنِیٍّ مَا أَعْطَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُعْطٍ مَا أَوْسَعَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَاسِعٍ مَا أَجْوَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَوَادٍ مَا أَفْضَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُفْضِلٍ مَا أَنْعَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنْعِمٍ مَا أَسْیَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَیِّدٍ مَا أَرْحَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَحِیمٍ مَا أَشَدَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَدِیدٍ مَا أَقْوَاه وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَوِیٍّ مَا أَحْمَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَمِیدٍ مَا أَحْکَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَکِیمٍ مَا أَبْطَشَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاطِشٍ مَا أَقْوَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَیُّومٍ مَا أَدْوَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ دَائِمٍ مَا أَبْقَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاقٍ مَا أَفْرَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَرْدٍ مَا أَوْحَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَاحِدٍ مَا أَصْمَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ صَمَدٍ مَا أَکْمَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَامِلٍ مَا أَتَمَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ تَامٍّ مَا أَعْجَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَجِیبٍ مَا أَفْخَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَاخِرٍ مَا أَبْعَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَرِیبٍ مَا أَمْنَعَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَانِعٍ مَا أَغْلَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَالِبٍ مَا أَعْفَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَفُوٍّ مَا أَحْسَنَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُحْسِنٍ مَا أَجْمَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُجْمِلٍ مَا أَقْبَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَابِلٍ مَا أَشْکَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَکُورٍ مَا أَغْفَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَفُورٍ مَا أَصْبَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ صَبُورٍ مَا أَجْبَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَبَّارٍ مَا أَدْیَنَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ دَیَّانٍ مَا أَقْضَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَاضٍ مَا أَمْضَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَاضٍ مَا أَنْفَذَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ نَافِذٍ مَا أَحْلَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَلِیمٍ مَا أَخْلَقَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَالِقٍ مَا أَرْزَقَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَازِقٍ مَا أَقْهَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَاهِرٍ مَا أَنْشَأَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنْشِئٍ مَا أَمْلَکَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِکٍ مَا أَوْلَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَالٍ مَا أَرْفَعَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَفِیعٍ مَا أَشْرَفَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَرِیفٍ مَا أَبْسَطَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاسِطٍ مَا أَقْبَضَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَابِضٍ مَا أَبْدَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَادٍ مَا أَقْدَسَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قُدُّوسٍ مَا أَطْهَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ طَاهِرٍ مَا أَزْکَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ زَکِیٍّ مَا أَهْدَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ هَادٍ مَا أَصْدَقَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ صَادِقٍ مَا أَعْوَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَوَّادٍ مَا أَفْطَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَاطِرٍ مَا أَرْعَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَاعٍ مَا أَعْوَنَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُعِینٍ مَا أَوْهَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَهَّابٍ مَا أَتْوَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ تَوَّابٍ مَا أَسْخَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَخِیٍّ مَا أَنْصَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ نَصِیرٍ مَا أَسْلَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَلَامٍ مَا أَشْفَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَافٍ مَا أَنْجَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنْجٍ مَا أَبَرَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَارٍّ مَا أَطْلَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ طَالِبٍ مَا أَدْرَکَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُدْرِکٍ مَا أَرْشَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَشِیدٍ مَا أَعْطَفَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُتَعَطِّفٍ مَا أَعْدَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَدْلٍ مَا أَتْقَنَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُتْقِنٍ مَا أَکْفَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَفِیلٍ مَا أَشْهَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَهِیدٍ مَا أَحْمَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ هُوَ اللَّهُ الْعَظِیمُ وَ بِحَمْدِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ دَافِعِ کُلِّ بَلِیَّةٍ وَ (حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ)
ترجمه تقریبی :
به نام خداوند بخشنده مهربان
تسبیح می کنم تسبیح خدایی که بزرگ است و سپاس می گویم او را، خدایی که بسیار تواناست و منزه است خدای قادری که بسیار شکوهمند است و منزه است خدای شکوهمندی که بسیار شریف است و منزه است خدای شریفی که بسیار مهربان است. منزه است خدای مهربانی که شکست ناپذیر است. منزه است خدای شکست ناپذیری که بزرگ است. و منزه است خدای بزرگی که دیرینه است و منزه است خدای دیرینه ای که برتر است و منزه است خدای برتری که والا است. و منزه است والایی که چه خوب است و منزه است خوبی که چه روشن است و منزه است تابانی که چه آشکار است و منزه است آشکاری که چه پنهان است و منزه است پنهانی که چه داناست و منزه است دانایی که چه آگاه است و منزه است آگاهی که چه گرامی است و منزه است گرامی که چه لطیف است و منزه است لطیفی که چه بیناست و منزه است بینایی که چه شنواست. و منزه است شنونده ای که چه نگهدار است و منزه است نگهدارنده ای که چه طولانی دهنده است و منزه است طولانی دهنده ای که چه با وفاست و منزه است با وفایی که چه بی نیاز است و منزه است بی نیازی که چه بخشنده است. و منزه است بخشنده ای که چه وسعت دهنده است و منزه است وسعت دهنده ای که چه صاحب بخشش است و منزه است صاحب بخششی که چه صاحب احسان است و منزه است صاحب عطیه ای که چه نعمت دهنده است و منزه است نعمت دهنده ای که چه سرور است و منزه است سروری که چه مهربان است و منزه است مهربانی که چه سخت گیر است و منزه است سخت گیری که چه قدرتمند است و منزه است صاحب قوّتی که چه ستوده است و منزه است ستوده ای که چه حکیم است و منزه است حکیمی که چه صاحب قهر است و منزه است صاحب قهری که چه بر پاست و منزه است برپایی که چه همیشگی است و منزه است همیشه ای که چه پایدار است و منزه است پایداری که چه بی همتاست و منزه است بی همتایی که چه یکتاست و منزه است یکتایی که چه بی نیاز است و منزه است بی نیازی که چه کامل است و منزه است کاملی که چه تمام است و منزه است تمامی که چه نیکوست و منزه است نیکویی که چه صاحب فخر است و منزه است فخر کننده ای که چه دور است و منزه است نزدیکی که چه مانع است و منزه است مانعی که چه غالب است و منزه است غلبه کننده ای که چه مسلّط است و منزه است مسلّطی که چه عفو کننده است و منزه است عفو کننده ای که چه احسان کننده است و منزه است احسان کننده ای که چه نیکوکار است و منزه است نیکوکاری که چه قبول کننده است و منزه است قبول کننده ای که چه جزا دهنده است و منزه است جزا دهنده ای که چه صاحب مغفرت است و منزه است آمرزنده ای که چه صبور است و منزه است صبوری که چه صاحب جبروت است و منزه است صاحب جبروتی که چه چیره است و منزه است چیره ای که چه قاضی است و منزه است قاضی که چه امضا کننده است و منزه است امضا کننده ای که چه نافذ است و منزه است با نفوذی که بردبار است و منزه است بردباری که چه آفریننده است و منزه است خلق کننده ای که چه رزق دهنده است و منزه است روزی دهنده ای که چه که چه صاحب قهر است و منزه است قهر کننده ای که چه ایجاد کننده است و منزه است ایجاد کننده ای که چه صاحب مملکت است و منزه است صاحب مملکتی که عهده دار است و منزه است عهده داری که چه بلند مرتبه است و منزه است بلند مرتبه ای که چه شریف است و منزه است صاحب شرفی که چه گسترنده است و منزه است گسترنده ای که چه گیرنده است و منزه است گیرنده ای که چه آغازگر است و منزه است آغازگری که چه منزّه از عیبها است و منزه است منزّهی که چه پاکیزه است و منزه است پاکیزه ای که چه پاک است و منزه است پاکی که چه هدایت کننده است و منزه است هدایت کننده ای که چه صداقت دارد و منزه است راستگویی که چه باز گرداننده است و منزه است باز گرداننده ای که چه شکافنده است و منزه است شکافنده ای که چه ترسناک است و منزه است ترسناکی که چه آشکار است و منزه است آشکاری که چه بخشنده است و منزه است بخشنده ای که چه توبه پذیر است و منزه است توبه پذیری که چه صاحب بخشش است و منزه است بخشنده ای که چه یاور است و منزه است یاوری که چه سالم است و منزه است سالمی که چه شفا دهنده است و منزه است شفا دهنده ای که چه نجات دهنده است و منزه است نجات دهنده ای که چه نیکوکار است و منزه است نیکوکاری که چه طلب کننده است و منزه است طلب کننده ای که چه صاحب ادراک است و منزه است ادراک کننده ای که چه دلیر است و منزه است دلیری که چه با عاطفه است و منزه است با عاطفه ای که چه عادل است و منزه است عادلی که چه امر او محکم است و منزه است محکم کننده ای که چه که چه کفیل است و منزه است ضامنی که چه گواه است و منزه است گواهی که چه ستوده است و اوست خدای بزرگ و او را سپاس گویم و همه حمد برای خداست و معبودی مگر خدا نیست و خدا بزرگتر است از آنکه به وصف در آید و از برای خداست حمد و نیست حرکتی و نه توانایی مگر به خداوند بلند مرتبه بزرگ دفع کننده هر بلایی و او مرا کفایت میکند و بهترین کارگزار است .
التماس دعا
اینم تعدادی عکس طبیعت ناب دریاچه با سنگ ریزه های زیبا و منحصر به فرد برای شما
بسم الله الرحمن الرحیم
دعای فرج، دعایی است که با عبارت « إلهی عَظُمَ البَلاء » آغاز میشود . این دعا برای اولین بار در کتاب کنوز النجاح شیخ طبرسی آمده و آثاری چون وسائل الشیعه ( اثر شیخ حر عاملی ) و جمال الاسبوع ( اثر سید بن طاووس ) نیز آن را نقل کردهاند . گفته شده دعای فرج را امام زمان به محمد بن احمد بن ابیلیث تعلیم داد که از ترس کشتهشدن به کاظمین پناهنده شده بود. او با خواندن این دعا از مرگ رهایی یافت. این دعا جزو تعقیبات نماز امام زمان و جزو اعمال سرداب غیبت بیان شده است. این دعا در کتاب مفاتیح الجنان در بخش ادعیه آمده است . نزد شیعیان ایران، دعای «أللهمَّ کُن لِولیکَ الحجة بنِ الحَسن» که دعایی برای سلامتی امام زمان (ع) است نیز به دعای فرج مشهور است .
تصویر نوشته ی دعای فرج امام زمان
إِلَهِی عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَ انْکشَفَ الْغِطَاءُ
وَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ وَ ضَاقَتِ الْأَرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمَاءُ
وَ أَنْتَ الْمُسْتَعَانُ وَ إِلَیک الْمُشْتَکی وَ عَلَیک الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاءِ
اَللَّــهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أُولِی الْأَمْرِ الَّذِینَ فَرَضْتَ عَلَینَا طَاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنَا بِذَلِک مَنْزِلَتَهُمْ
فَفَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجا عَاجِلا قَرِیبا کلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ
یا مُحَمَّدُ یا عَلِی یا عَلِی یا مُحَمَّدُ
اِکفِیانِی فَإِنَّکمَا کافِیانِ وَ انْصُرَانِی فَإِنَّکمَا نَاصِرَانِ
یا مَوْلانَا یا صَاحِبَ الزَّمَانِ
اَلْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ
أَدْرِکنِی أَدْرِکنِی أَدْرِکنِی
السَّاعَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ
الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ
یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ
خدایا بزرگ شد بلا و گرفتاری و آشکار شد راز پنهانی
و پرده از روی کار برافتاد و زمین (بر ما) تنگ شد و آسمان خودداری کرد
و تو یاری دهنده ای،و بدرگاه تو آوریم پروردگارا شِکوه را، و بر تو اعتماد کنیم در سختی و آسانی
خدایا درود فرست بر محمد و آل او آن بزرگانی که واجب کردی بر ما فرمانبرداریشان را و بدینوسیله منزلت و مقامشان را به ما شناساندی
به حق ایشان به ما گشایشی ده فوری و نزدیک مانند چشم بر هم زدن یا نزدیکتر
ای محمد ای علی ای علی ای محمد
یاریم دهید که به حقیقت شمائید یاور من و کفایتم کنید که براستی شمائید کفایت کننده من
ای مولای من ای صاحب الزمان
به فریادم برس به فریادم برس به فریادم برس
مرادریاب، مرا دریاب، مرادریاب
همین ساعت، همین ساعت، همین ساعت
الان، الان، الان
ای خدا ای مهربانترین مهربانان به حق محمد و آل پاکیزهاش
این دعا برای اولین بار در کتاب کُنوز النجاح شیخ طبرسی ( درگذشت ۵۴۸ق ) آمده است، البته فقط بخش آغازین آن یعنی تا «أَوْ هُوَ أَقْرَبُ» . برخی دیگر از آثاری که این دعا را آوردهاند این کتابها هستند: المزار الکبیر اثر ابن مشهدی (درگذشت ۶۱۰ق)، جمال الاسبوع اثر سید بن طاووس (درگذشت ۶۶۴ق)، المزار اثر شهید اول (درگذشت ۷۸۶ق)، مصباح اثر کفعمی (درگذشت ۹۰۵ق)، وسائل الشیعه اثر شیخ حر عاملی (درگذشت ۱۱۰۴ق) .
شیخ حر عاملی دعای فرج را جزو تعقیباتِ نماز امام زمان آورده است. در کتاب المزار الکبیر نیز در آداب سرداب امام زمان زیارتی نقل شده و بعد از آن دو رکعت نماز زیارت و بعد این دعا نقل شده است. کتاب مفاتیح الجنان نیز این دعا را در اعمال سرداب و نیز در باب ادعیه، با عنوان دعاهای کوتاه و نافع آورده است. همچنین از آیتالله محمدتقی بهجت نقل شده است بهترین کار برای اینکه در آخرالزمان به هلاکت نیفتیم، دعای فرج است، مخصوصا خواندن دعای «عظم البلاء» .
آقا این عکس اصلا روح آدمو نوازش میده
اسمشو گذاشتن سبز و طلایی !
سبز و طلایی ، عکس برگزیده نشنال جئوگرافیک
اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَةِ بنِ الحَسَن صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا
خدایا، در این لحظه و در تمام لحظات ، سرپرست و نگاه دار و راهبر و یارى گر و راهنما و دیدبان ولیت حضرت حجّة بن الحسن که درودهاى تو بر او و بر پدرانش باد باش ، تا او را به صورتى که خوشایند اوست [ و همه از او فرمانبرى مى نمایند ] ساکن زمین گردانیده ، و مدّت زمان طولانى در آن بهرهمند سازى .
التماس دعا